حاج عبدالعلی مالک آن پدر معنوی دیار بانقلان و آن یارو یاور جوانان و نوجوانان و عضو هیئت امنای مسجد امام رضا(ع) بانقلان،یادگار هشت سال دفاع مقدس،پیشکسوت قرآنی و خادم اهل بیت دارفانی را وداع گفت. این جانباز و پاسدار رشید و سرافراز چهره ای تکرار نشدنی در دل جوانان این مرز و بوم دارد.آنکه عشق و وجودش برای اسلام بود وبرای انقلاب و ایران اسلامی.
مگر می شود خنده های از بغضش را فراموش نمود.مگر می شود درد دل کردن های را به فراموشی سپرد .مگر می شود آن همه اخلاص و سادگی و فداکاری وی را فراموش نمود و مگر می شود سخنرانی های بی ریا و ساده و مخلصانه اش را از یاد برد. مگر می شود فراموش کرد که یارمان در برگزاری مراسمات و کارهای فرهنگی و عزاداری های امام حسین بود. هرگز فراموش نمی کنیم چهره ی پر از محبت و تبسم های پاکش را...
قصه عشق را باید با غروب بود تا دانست و با هوای ابری پاییزان و با مرغی که به ناچار پشت میله های بی احساس قفس ، نغمه سرایی می کند . ماجرای غم انگیز ما را در محفل شمع و پروانه بایستی شنید و با لبخندهایی پیوند خورده با اشک و آه سوزان شنهــای داغ دیده ...
قصه عشق را باید با غروب بود تا دانست و با هوای ابری پاییزان و با مرغی که به ناچار پشت میله های بی احساس قفس ، نغمه سرایی می کند . ماجرای غم انگیز ما را در محفل شمع و پروانه بایستی شنید و با لبخندهایی پیوند خورده با اشک و آه سوزان شنهــای داغ دیده ...